Tibet

Ik heb de tweede reis van mijn leven gemaakt. De eerste reis kan ik me niet goed herinneren. Ik weet nog vaag dat ik ingepakt zat in een kartonnen doos, van de fabriek naar de winkel, maar ik was te jong om me daar veel van te herinneren. Ik weet nog wel dat ik bruut gescheiden werd van mijn moeder-mandje, een treurige dag. Hoe verdrietig deze eerste reis was, zo gelukkig was de tweede reis, samen met de 4 vrouwen die mij geadopteerd hebben.
Mijn tweede reis was een lange, 48 uur lang in de trein. Oh wat was de lucht ijl. Toen we uit de trein stapten snapte ik waarom, ik was in Tibet! Tijdens de reis hebben de meisjes erg van mij genoten (althans van datgene wat ze in mij gestopt hadden), ik denk dat hier onze goede band ontstaan is!
De eerste dagen van mij reis waren erg leuk, elke dag gingen we wel weer naar een nieuwe plek. Iedere dag werd gevuld met proviant om de meisjes van snaaiwerk te voorzien tijdens ellelange busritten. De medepassagiers vonden mij ook erg leuk! Nog nooi in de Dia had iemand om mij gelachen of überhaupt iets over mij gezegd, nu stond ik zo nu en dan zelfs in het middelpunt!