Mandjes Myanmar!!

De vraag bleef maar in mij opkomen: waarom zijn mijn baasjes tot het idee gekomen mij meet e nemen uit de Dia in China? Op zich was ik als mandje best handig, maar waarom was ik nou de enige? Waarom waren niet al die backpackers op dit ingenieuze idee gekomen!?
Toen ik in Myanmar aankwam viel alles op zijn plek: Myanmar: het land van de duizenden mandjes!
Overal waar je kijkt lopen mensen met mandjes! Ik heb zo ontzettend veel mandjesvriendjes gemaakt hier! Wat ook leuk aan Myanmar was was dat ik heel vaak in de bus moest! Samen met alle andere mandjes! Gezellig stonden we allemaal onder de stoelen. Myanmar was echt het hoogtepunt van mijn leven als backpackersmandje! Wauw!
Myanmar kende ook een minder punt… Birmezen eten allemaal rode besjes. Die zijn erg smerig, en wat nog ranziger is is dat ze hun rode kwat dan uitrochelen op straat, waar ik vaak sta als mandje! Bah bah bah!
Verder hebben mijn twee baasjes mij 1x helemaal volgestopt met bapaobroodjes! Midden in de nacht moesten we met de bus en het was verschrikkelijk koud! Die sukkelbaasjes dachten dat ze in een warm land waren en hadden dus een shortje en een klein hemdje aan. Bleek het ineens te vriezen in de Shanprovincie!!! Hun tenen vroren er bijna af. Gelukkig bereikten we net op tijd een busstation waar ze de betreffende bapao’s verkochten. De meisjes hielden de broodjes bapao tegen hun tenen om hun tenen te laten ontdooien! Wederom had ik een belangrijke rol! Zonder mij waren de meisjes wat tenen armer geweest!!!!
Sindsdien is mijn functie als mandje trouwens weer belangrijker geworden, elke busrit wordt ik nu volgestopt met warme kleding, je weet maar nooit!