Waar het allemaal begon

Ik was erg gewend aan mijn rustige leventje in de Dia in Beijing. Rustig staan te wachten in de winkel tot er een chinees langskomt die je oppakt om boodschappen mee te doen. Je wordt een beetje heen en weer gezeuld door de winkel, volgeladen, vervolgens wordt je leeggegooid bij de kassa en wordt je op de stapel gezet, samen met vele andere mandjes. Ik voelde me erg Chinees. Een van velen. In de Dia waren wel 200 mandjes zoals ik, ik was eigenlijk maar een nummertje, een chinees in communistisch China, geen speciaal persoon, een no body.
Ik leidde mijn leven, tot 9 november 2011. Die dag zal ik nooit vergeten, de dag waarop mijn leven voorgoed veranderde.
Het was een koude novembermiddag, guur zoals het in Beijing kan zijn. Ik was net gebruikt door een boerende en rochelende Chinees, toen ik weer opgepakt werd door de volgende Dia-klant. Wat was het stil.. ik hoorde wat gelag, maar verder hing er een vreemde stilte. Ineens besefte ik me dat ik geen gerochel of geboer hoorde. Ik werd helemaal volgeladen met noodles, chips, thee, stokjes en snoep. Op naar de kassa en weer terug op de stapel, dacht ik!
Niets bleek minder waar. Wat schrok ik me rot toen ik ineens voorbij de kassa kwam, onbekend gebied voor een mandje als ik! En wat was het ineens koud, ik was buiten! Frisse lucht, Chinese lucht, het voelde als een bevrijding! Weg uit de communistische Dia!
Toen werd ik ineens achterin een taxi gestopt, samen met 4 grote backpacks, 4 daypacks, 4 woestaantrekkelijke dames en een taxichauffeur. De taxichauffeur was duidelijk Chinees, spuugde namelijk uit het raam. De meisjes spraken een taal die ik niet begreep. Later bleek dat dit Nederlanders waren. Oh wat ben ik deze vrouwen dankbaar. Ze hebben mijn leven gemaakt tot wat het nu is, een groot avontuur. Dankzij hen heb ik een deel van de wereld gezien, meer dan alleen de binnenkant van een supermarkt!